Nieuws | Zwangerschap | Geboortekaartje | Links

ZWANGERSCHAP

4 dagen oud
20 januari 2003 kwam ik, 10 weken eerder dan verwacht, uit mamma's buik. Omdat dit geen gewone bevalling was heeft mijn vader hierover een verslag geschreven.
Hierin vindt u vooral informatie over pre-eclampsie, vroeggeboorte, en mijn tijd in de couveuse. Hij schrijft over allerlei moeilijke dingen zoals: zwangerschapsvergiftiging, HELLP, magnesium, CTG's, apgar score, NICU, beademing, bradycardy, infectie, kangaroeën, snorretje en nog veel meer. Daarna volgt nog een stuk van mamma over haar ervaringen in het ziekenhuis, de spoedbevalling en hoe het sindsdien met haar gaat. Dit stuk is nog niet helemaal af.


Laatste wijziging: 13-11-2004

Wat is pre-eclampsie?
Zwangerschap maand 1-3
Zwangerschap maand 4-6
Ziekenhuis
Bevalling
Wat is een apgar score?
5 weken NICU
3 weken streekziekenhuis

Dagboek Evelien

Wat is pre-eclampsie?

Een ander woord, waarmee meestal ook pre-eclampsie wordt bedoeld is toxicose of zwangerschapsvergiftiging. Er is sprake van pre-eclampsie wanneer er naast (zwangerschaps) hoge bloeddruk van minimaal 140/90, ook meer dan 300 milligram eiwit per 24 uur in de urine wordt uitgescheiden. Om dit laatste vast te stellen is dus onderzoek van de urine nodig.

Pre-eclampsie gaat vaak gepaard met klachten (vochtophoping (oedeem) in bijvoorbeeld enkels, handen en gezicht, hoofdpijn, tintelingen in de vingers, misselijkheid en wazig of vlekjes zien) en kan een verminderde werking van de moederkoek tot gevolg hebben.
Hierdoor dreigt dan weer een tekort aan voedingsstoffen voor de baby wat leidt tot groeiachterstand. Tenslotte kan er een zuurstoftekort bij de baby ontstaan met als mogelijk gevolg hersenbeschadiging of overlijden. Pre-eclampsie lijdt ook tot verminderde werking van moederlijke organen zoals nieren, lever en bloedvaten.

Bij eclampsie krijgt de vrouw toevallen die lijken op stuipen zoals deze bij epilepsie worden gezien. Dit is een levensbedreigende situatie voor zowel moeder als het ongeboren kind. Eclampsie dient met spoed in een ziekenhuis te worden behandeld. Eclampsie ontstaat als gevolg van een (heel) hoge bloeddruk en door vaat problemen in de hersenschors.
Het treedt als complicatie op bij 1 van elke 200 vrouwen met een ernstige pre-eclampsie of het HELLP syndroom. Bij aanwijzingen voor een verhoogd risico, kan met preventieve behandelingen (bijvoorbeeld: magnesium sulfaat) dit verhoogde risico bijna geheel weggenomen worden.

Voor meer informatie over pre-eclampsie en hoge bloeddruk tijdens de zwangerschap bezoek de volgende pagina:
http://www.fdg.unimaas.nl/hellp/

1-3 maanden

De zwangerschap van mams was vanaf dag 1 niet echt gemakkelijk. Zeg maar zwaar. Het begon met de misselijkheid. Overdag ging het wel, maar in het begin van de avond was het iedere keer raak. De tot favoriet benoemde hollandse kost heeft regelmatig de maag voortijdig verlaten.

4-6 maanden

Die misselijkheid blijft maar duren. De ene beweert dat het stopt bij 10 weken, de ander bij 14 weken. Bij Eef was het na ruim 16 weken. Tijd voor genieten, lijkt......

Ziekenhuis

Zes januari 2003 gaan we naar de verloskundige voor een routine controle. Eef is dan 28 weken zwanger. De praktijk ligt op de weg naar het werk, dus we gaan er op de fiets naar toe. De verloskundige merkt al snel dat het niet goed zit. Mams had de laatste dagen al last van opgezwollen voeten, duizeligheid en tintelingen in de vingers. Bij een check bij de huisarts bleek de bloeddruk ook al verhoogd. Nu is de bloeddruk nog steeds te hoog en constateert zij een groeivertraging bij Joep. Daarop wordt mams haar plas gecontroleerd en daar blijkt uit dat er teveel eiwitten inzitten. Ook een slecht teken. Er wordt meteen gebeld naar het Slotervaart ziekenhuis en daar kunnen we onmiddelijk terecht.
Met de fiets en de metro belanden we uiteindelijk in het ziekenhuis. Al snel ontvangen we bezorgde en bedenkelijke woorden van de gynae-cologe. Evelien heeft waarschijnlijk zwangerschapsvergiftiging en we moeten er rekening meehouden dat ze tot de geboorte van Joep in het ziekenhuis zal moeten blijven. Verder is dit voor Joep en Evelien zo een kritische situatie, dat er een ambulance gebeld gaat worden en zij overgebracht gaan worden naar het VU medisch centrum.
Ook daar wordt nogmaals de ernst benadrukt. Evelien heeft pre-eclampsie en Joep een ernstige groeiachterstand. We moeten er rekening meehouden dat Joep ieder moment geboren kan worden (hij is nu 28 weken en 5 dagen). Nog steeds kijken we elkaar aan met het idee dat het allemaal wel meevalt. Joep komt gewoon pas over 3 maanden !

Die nacht heeft de ernst, die de artsen aangaven, zich wel bewezen. Evelien had een beginnend convulsie. Achteraf heb ik begrepen dat zij zo heftig aan het trillen was, dat zelfs de arts zich erg ongemakkelijk begon te voelen. Met een bolus magnesium is deze aanval afgeslagen. Magnesium onderdrukt je zenuwstelsel en is dus een gebruikelijk medicijn bij deze verschijnselen. Het is echter een zeer heftig medicijn dat je volkomen plat legt. Op het moment dat het ingespoten wordt, geeft het net het gevoel alsof je geelektrocuteerd wordt.

De volgende dag hebben we direkt een kinderarts op bezoek. Deze komt uitleggen wat een vroeggeboorte inhoudt en wat de gevolgen kunnen zijn. Dat is bepaald niet geruststellend, maar we weten wel exact waar we aan toe zijn. Uit volgende onderzoeken met echo’s en CTG’s, blijkt dat Joep het ondanks zijn groeiachterstand goed doet. De doorbloeding door zijn vitale organen is voldoende. Dat stelt ons in ieder geval gerust. Met Evelien gaat het op en neer. Haar bloeddruk (onderdruk) schommelt tussen de 60 en 130. Zij is hierdoor erg ziek. Ook het magnesium, dat toegediend wordt om de convulsie’s te onderdrukken, maakt haar erg verzwakt. Ze wordt frequent verhuisd naar een soort van medium care afdeling, om haar extra goed in de gaten te houden. Evelien krijgt na 1 week in het ziekenhuis injecties, die de longrijping van Joep moeten bevorderen. De situatie is erg dubbel. Aan de ene kant wordt Evelien steeds zieker en krijgt zij steeds meer medicatie toegediend. Aan de andere kant was iedere dag er een extra voor Joep. Hij was inmiddels de belangrijke grens van 30 weken gepasseerd en dat was een hele prestatie van die twee!

Bevalling

Op 20 januari geeft Joep, d.m.v. een vlak CTG, aan dat hij er genoeg van heeft. Daarom wordt er om kwart voor twee s’nachts besloten om Joep te halen. Om vijf over twee wordt hij met een spoedkeizersnee geboren. Evelien moet de ingreep onder algehele narcose ondergaan. Naast mijzelf heeft een medisch team van 3 anaestesisten, 2 gynaecologen, 2 kinderartsen, 2 co-assistenten en 2 verpleegkundigen, Joep geboren zien worden. Hij komt er gelukkig fel uit. Hij piest onmiddelijk de kinderarts onder. Het jochie weegt 1147 gram en was 37 cm lang. Hij heeft een matige start. Een apgar score van 6.
Een half uurtje later heb ik Joep op de neonatale intensive care mogen bewonderen. Inmiddels moet Joep wel beademd worden, omdat zijn longetjes nog onvoldoende gerijpt zijn. Evelien mag een uur later Joep ook bezoeken. Zij heeft haar hand op het hoofd van Joep gelegd en heerlijk naar hem gestraald. Misschien gek om te zeggen, maar we zijn eigenlijk wel blij dat Joep zelf heeft aangegeven er genoeg van te hebben. Evelien was heel ziek en zij trok het bijna niet meer. Als moeder is het dan heel moeilijk om de beslissing te maken om je kind geboren te laten worden, om zelf beter en buiten de gevarenzone te komen. Je schaamt je voor die gedachte, terwijl je eigenlijk niet meer kunt.

Wat is een apgar score?

De apgar score geeft de gezondheid aan van een pasgeborene. De schaal is 1 op 10, waarbij 10 staat voor een kind zonder problemen. Er wordt gecontroleerd op hartslag, ademhaling, spierspanning, reflexen en huidskleur. De test wordt binnen tien minuten na de geboorte 2 keer afgenomen. De eerste score wordt bepaald na één minuut, de tweede na vijf minuten. Een score van 7-10 is normaal, 4-7 geeft aanleiding tot ingrijpen en een score van 3 of lager verlangt direct ingrijpen. De apgar score is vernoemd naar Virginia Apgar.

5 weken NICU (Neonatale Intensive Care Unit)

De dagen hierna zijn ook weer erg dubbel. Aan de ene kant erg blij met de geboorte van Joep. Aan de andere kant erg bezorgd of alles wel goed zal komen met hem. Gelukkig hebben we ontzettend veel steun van familie en vrienden. Na een dag mag Joep van de beademing af. In plaats daarvan krijgt hij infant flow. Dit is een soort van snorkel op je neus, waardoor lucht geblazen wordt. Die lucht houdt de longetjes open, waardoor het ademhalen minder energie kost. Daarna wordt zijn bloeddruk ook wat constanter en houdt hij wat minder vocht vast. Aan het eind van de week is het schrikken. Joep heeft een nog onbekende infectie opgelopen en is hierdoor erg ziek. Hij reageert nauwelijks op prikkels van buiten en bloeduitslagen laten zien dat de verdediging in volle strijd is. Er worden direkt kweken afgenomen van long-, hersen- en ruggenmergvocht en een brede antibiotica kuur wordt gestart. Gelukkig slaat deze aan en knapt Joep de dagen hierna weer een beetje op. Het gevaar lijkt geweken. Infectie’s kunnen namelijk zeer gevaarlijk zijn voor prematuren. Het was dan ook belangrijk dat alle infusen en andere lijntjes uit zijn lichaam verdwenen, omdat deze een belangrijke bron van bacteriëen zijn.

Een volgende belangrijke stap is de poging om de infant flow te verruilen voor het snorretje.
Het snorretje is een slangetje op de neus. Hierdoor wordt zuurstof geleid, om de ademhaling wat efficiënter te maken. Het ademen gebeurt dan echter volledig zelfstandig. Deze overgang blijkt meerdere keren te groot voor Joep. Zelfstandig adem halen kost teveel energie, waardoor hij uitgeput raakt. Dit resulteert steeds in teveel bradycardiën, waardoor hij dan weer terug moet aan de infant flow. Een bradycardie is overigens het langzaam kloppen van het hart. Dit komt doordat het hart minder zuurstof krijgt, doordat de ademhaling stopt. Bij prematuren onder de 35 weken, is het gedeelte van de hersenen dat ervoor zorgt dat de ademhaling blijft doorgaan, nog niet ontwikkeld. Ze vergeten dan domweg te ademen. Een enkele brady is op zich niet ernstig. Ze worden goed bewaakt en de alarmen waarschuwen de verpleegkundige, die direkt de baby wakkerschudt. Op dat moment start de ademhaling weer. Als ouder kun je er echter niet aan wennen en logischerwijs geeft het een angstig gevoel als je jouw kindje grauw ziet aanlopen doordat het “vergeet” te ademhalen. In de week dat Evelien nog in het ziekenhuis lag zijn we meerdere keren per dag op de neonatologie bij Joep gaan kijken. We wilden hem steeds het gevoel van veiligheid bijbrengen. Op de momenten dat Joep zich goed voelde, mocht hij de couveuse uit en op één van onze blote borsten liggen. Ook wel kangaroeën genoemd. Heerlijk was dat! Hij viel meestal meteen in hij slaap en soms zo diep, dat hij weer eens vergat om te ademen. De rinkelende alarmbel en de toesnellende verpleegkundigen heeft ons dus meerdere keren voldoende stress opgeleverd. Ook in de tijd toen mams weer thuis was, zijn we zo vaak mogelijk gaan kijken. Dat was keer op keer toch een ingrijpende gebeurtenis, op zo een high-tech afdeling met die hele kleintjes in couveuses vol met apparatuur.


Joep groeide goed. De afgekolfde moedermelk werd milliliter voor milliliter verhoogd. Alle moeite van het kolven, 7 keer per dag en zonder baby thuis, gebeurde dus niet voor niets. De voorraad melk groeide. De overgang naar het snorretje was inmiddels ook het laatste criterium geworden voor het verblijf op een neonatale intensive care unit (NICU) van een academisch ziekenhuis. Op 25 februari 2003 was het dan zover. Joep mocht naar een streekziekenhuis en wel het BovenIJ in Amsterdam.

3 weken streekziekenhuis

De verhuizing naar het BovenIJ was een grote overgang. Binnen een dag waren er zoveel veranderingen. Joep kreegt z’n eerste flesje van een verpleegkundige, werd onmiddelijk in een open couveuse geplaatst, kreeg kleertjes aan, had minder specialisten en apparatuur om zich heen etc. etc. Dat was eerlijk gezegd best spannend allemaal en we hadden daar best wel moeite mee. Maar zoals ons werd uitgelegd, was Joep daar gewoon aan toe en moesten we de komende weken zien als een stap naar zijn thuiskomst. Evelien is hier na een paar dagen begonnen met borstvoeding geven. Dat deed ze dan één keer per dag. In het begin stonden we al te juichen als hij 15 ml melk uit de borst had gedronken. Hij werd zowel voor het drinken, als erna, gewogen. Zo konden we de exacte hoeveelheid herleiden. Het kostte Joep ontzettend veel kracht en hij viel vaak snel in slaap. Wat hij te weinig kreeg, werd aangevuld via de sonde.

Die weken ging het allemaal erg snel vooruit. Joep is na 1,5 week overgeplaatst naar het Lucas ziekenhuis. De zorg in het BovenIJ was prima, maar we hadden toch liever een ziekenhuis dichter bij huis. De reistijden waren namelijk wel erg lang. Evelien was fysiek nog niet sterk genoeg om regelmatig op bezoek te komen.
In het Lucas ging alles steeds weer beter. We mochten Joep om de dag in bad doen en de opgenomen melk uit de borst en fles werd steeds meer. Op 12 maart kregen we het prachtige bericht. Joep mocht op 14 maart naar huis!!! Dat werd nog even haastten om zijn kamer en overigens het gehele huis in orde te brengen en voldoende schoon te maken.

Die vrijdag hebben we hem met de auto van opa en oma opgehaald. Die auto hadden we de afgelopen maanden kunnen lenen voor de dagelijkse bezoeken aan het ziekenhuis. Joep was bijna onzichtbaar in de veelste grote maxi cosi. Maar het allerbelangrijkste was: onze zoon was eindelijk THUIS

Dagboek Evelien
Mail mij: joep@joepie.net